Benidorm 17

Alweer de laatste dag van de maand maart. Het is alsof de tijd steeds sneller door mijn vingers glijdt, “as molke trog in tjems”. Fries voor wat zoveel betekent als melk door een melkzeef.

Het is er dan toch van gekomen, we hebben “gebrekvast”. Ik moet eerlijkheidshalve zeggen: “het viel niet tegen”. Dat is eigenlijk een understatement, want het was ronduit lekker. Het werd uiteindelijk een hele tafel vol, waar we mee ontbeten, maar daarom niet minder gezellig. De linksvoor en uitgezakt figuur moet Uw scribent voorstellen. Maar kennelijk is mijn naaste disgenoot iets aan het voorlezen, wat alle aandacht van mij vraagt. De Friese zin, die ik aan het begin eruit gooide is kennelijk een innerlijke behoefte om even de overvloed aan zuidelijke accenten te egaliseren. Brabants en Zuid-Limburgs, het vraagt een extra soort concentratie van een simpele noorderling als ik en dan wil je wel eens doorslaan naar de andere kant, nietwaar?

Op de terugweg krijgen we nog een staaltje “uitparkeren” mee. Als we bij het voertuig aankomen zie ik die strak opgesloten door een auto ervoor en op diezelfde 10 cm afstand erachter. “Zo, dat wordt nog een toer”, meld ik de chauffeur, die op zijn beurt trots meldt dat “zijn vrouw hem zo heeft geparkeerd”. Aanwijzingen zijn niet nodig, een kusje achter en een kusje voor, daarna nog even eentje achter en hopla, je ben eruit.

Ik ervaar het als een constant “Festes Major” hier in Spanje.

Benidorm 16

Gisteravond eten we in een klein en typisch Spaans restaurantje met Riky, Theo, Frans, Anne-Roos, Theus en Annie. Ik kan rustig zeggen dat het eten er “zeer apart” wordt bereid. Bijvoorbeeld mijn Spare Ribs zijn nauwelijks als dusdanig te herkennen.

Voor alle duidelijkheid, ik zie ze hier niet vliegen. Maar terwijl Anne-Roos een gesticuleerde uiteenzetting geeft van een recentelijk gebeuren, wordt mijn aandacht regelmatig afgeleid door een enorm beeldscherm, waarop de meest moderne muziek clips worden vertoond. Eén en ander gelardeerd met zeer schaars geklede en goed uitziende dames.

Vandaag wandelen we weer de 25 minuten naar Torre Levante, aan de boulevard, voor ons kopje koffie. Dat de knie niet al teveel tegensputtert is de reden dat ik voorstel aansluitend, “even naar de duifjes” te wandelen. Uiteraard doen we dat dwars door het “oude centrum” langs allerlei gezellige winkeltjes.

Deze “stierenvechter” (de stier staat rechts achter hem op de grond) maakt er een heel circus van als hij vermoedt dat mijn fotograaf hem op de kiek wil zetten. Nee, eerst zullen we hem moeten betalen, zo maakt hij ons duidelijk. Ik geef hem aan dat we ons op openbare ruimte bevinden. Dus besluit hij zichzelf achter zijn beetje belachelijk uitziende “muleta” te verbergen. Dat geeft mijn eega de kans om hem vast te leggen. De dame in het roze blijkt een kerel te zijn die weinig moeite doet om ook maar één moment stil te zitten, wat toch een beetje de bedoeling is van een “standbeeld”.

Een beetje overmoedig geraakt beklimmen we de 60 treden naar “Balcon del Mediterraneo” om daarmee onszelf te trakteren op een prachtig uitzicht op Benidorm.

Boven ontdekken we ook het standbeeld, dat in 1965 is opgericht, voor de gevallenen op zee rond Benidorm genaamd “a los muertos en la mar”.

Morgenochtend gaan we voor het eerst “Brekvasten” om afscheid te nemen van Anne-Roos en Frans, want die vertrekken weer naar Nederland.

Benidorm 15

Al weken lang word ik wakker met een onbestemd gevoel van een gemis. Het is alsof ik iets dierbaars ben verloren, maar me niet helemaal meer herinner wat het is geweest.  Dat mijn oudste kleindochter een vriendje heeft en ik haar zal moeten missen als mijn kleine meisje nooit meer op mijn schoot zal kruipen als ze iets van me gedaan wil hebben. Dat kan het niet zijn, want dat hoorde ik gisteren pas. Dit onbestemde gevoel van gemis, dat ontstaat tussen ontwaken en wakker zijn, verdwijnt langzaam als het besef komt dat het mijn fiets is. 27 dagen geleden stopte mijn dierbare en betrouwbare fiets met het leveren van haar diensten.

 

Na veel omzwervingen en vele telefonades later sta ik weer zo trots als een aap met 7 van die dingen voor de Nederlandse winkel in El Albir met een tas vol boodschappen. Trouwens die Hamilton effecten (vaseline smeersels)  zijn kennelijk een klein experiment van mijn fotograaf en ik zal haar er, namens jullie, op aanspreken.

Dus dankzij Rijwielhuis Klei, Parkstraat 89 Groningen, die mij een versnellingsnaaf opstuurde en Manuel van E-bici in El Albir bij Benidorm, kan ik weer vrolijk over de Spaanse dreven peddelen.

Nu snel in de “pronk”, want we gaan vanavond buitenshuis dineren.

Benidorm 14

Kennen jullie dat moment, zittend in de zon op een terras aan een boulevard, vlak aan de Middellandse zee, met een heerlijk kopje koffie wat wordt geserveerd met een lekker zoet stuk cake. In het verschiet ligt een fris glaasje witte wijn en aan de andere zijde van het terrastafeltje zit een mooie vrouw aan je zijde. En dan overvalt je, heel kort, even het moment van  totale gelukzaligheid.Goh, dat heb ik nou bijna nooit meer…… tot aan vanmorgen, als ik dromerig, naar twee jongelui zit te kijken die het samen heel goed hebben.

Zij met fel groen haar, hij met een rose/paarse kleur. Onwillekeurig reflecteer ik dat gevoel naar ons samen en word mij bewust van ons beider geluk.

Steeds vaker leren we mensen kennen, die zich bij ons aan het tafeltje voegen. Het is heerlijk om in een zonnetje lekker te kletsen over je ervaringen in Spanje, of als het wat dieper gaat je wederzijdse ervaringen met bijvoorbeeld een hartinfarct. De tijd vliegt en pas rond half twee nemen we de benewagen richting camping. Natuurlijk gaat dat via een ferme omweg. Onderweg bel ik even met Manuel van E-bici over mijn fiets. Morgen wordt hij om half elf, gerepareerd,  op de camping gebracht.

Benidorm 13

Hier een beeld van het Belgische café waar de stemming er goed in zit. Ze komen hier zelfs tot een heuse polonaise. Nu zie ik bij een aantal mensen een frons ontstaan. Een enorme rij aan scootmobielen maar dan wel de polonaise lopen? Kijk, dat is nu precies hoe het er in Benidorm aan toe gaat. In de rest van Europa tel je in een scootmobiel niet meer, hier doe je nog volop mee.

Vanmorgen zitten wij, tijdens ons kopje koffie op de boulevard, aan tafel met een “nieuwe” groep mensen. Tachtig jarigen en ietsje jonger, maar allemaal, min of minder, “live and kicking”. Het gesprek, stiekem een beetje gestuurd door mijn “Interrogator” (ondervraagster), gaat al snel over de vorm van accommodatie hier in Benidorm. Eén stel heeft hier in Benidorm een caravan, waar ze 6 maanden per jaar in verblijven. Maar die willen gaan verkopen en huren dan een appartement. Het andere stel woont hier en heeft voor 5 jaar een appartement gehuurd. Ons vallen de prijzen van deze onderkomens allerzins mee en ik merk dat er bij mij een zekere vorm van een omslagpunt begint te ontstaan. Heel voorzichtig en heel langzaam ontstaat er een plan voor een iets langer verblijf in Benidorm, in welke vorm en welke accommodatie dan ook.

Na de inkopen bij de Nederlandse winkel Vera Cruz, wandelen we richting camper als mijn tuinierster een prachtige in bloei staande boom ontdekt. Maar nu is het de vraag, welke boomsoort mag dit wel zijn? Reacties?,  HermanAliOnderweg@gmail.com 

Benidorm 12

Gisteravond gaat het naar El Albir om daar bij de Roemeen te gaan eten. Kennelijk is het een gewilde eetgelegenheid want, ondanks dat we mooi op tijd zijn, loopt de zaak al aardig vol. Maar er is een plaats besproken voor 8 personen op de naam “Antonio”. Het vreemde is dat wij niemand uit de groep kennen die zo heet, maar dat wordt ons later uitgelegd. “Theus” heeft besproken en om die naam aan een Spanjaard uit te leggen moet dit minstens een aantal keer gespeld worden en dan is het nog maar de vraag of het lukt.

Wij mogen aanschuiven bij Riky en Theo, Theus en Annie en Anne Roos en Frans. Uiterst gezellig en heerlijk eten maken er een fijne avond van. Aan het eind van de avond komt deze blog ter sprake en waar ik zoal over schrijf. Het zullen de twee glaasjes witte wijn zijn geweest maar ik geef als voorbeeld “dat we de hele avond gezellig hebben zitten kletsen, maar ik door het Limburgs er niet veel van heb begrepen”. Hm, je moet maar durven.

Aan het eind van de avond kom ik erachter dat het restaurant de naam “Transilvania” draagt, naar het kasteel van Dracula. De legende luidt, dat na een veldslag in 1462, laat Graaf Dracu(la) een heel veld gespietste Turken achter, als waarschuwing voor de vijand. Nu heb ik gelukkig kip gegeten, maar er zijn een aantal van ons die iets van een been of poot hebben gegeten!?

Vandaag wandelen we in een heerlijk zonnetje eerst een half uurtje over de weekmarkt, om vervolgens koffie te gaan drinken op de boulevard. We belanden aan tafel bij de “Brekvasters”. Op de terugweg naar de camper komen we langs een uitgelaten groepje Engelsen, die een vrijgezellen party vieren.

 

Uit de verte lijkt het een groep in “Lederhosen”, maar dichterbij gekomen blijken het kabouters, of Hobbits, te moeten voorstellen. Ik neem maar niet de moeite om naar de achtergrond te vragen.

Benidorm 11

Om half elf komen ze de fiets van de camping afhalen, tenminste dat is de afspraak met Manuel van de E-bici outlet shop in Albir. Wij wandelen om even voor half elf “alvast” naar de uitgang. Om kwart voor elf nog steeds geen chauffeur. Hier in Spanje geldt: Mañana, Mañana, met andere woorden “stelt uit tot morgen wat U vandaag zou kunnen doen”. Dus bel ik Manuel. Ondertussen komen Riky en Theo in de auto langs. Of we meegaan naar “oud Benidorm” naar de golfbaan. Dat wordt dus geen koffie op de boulevard maar op de golfbaan.

Dan meldt de chauffeur zich en kan de fiets ingeladen worden, met de nieuwe versnellingsnaaf onder de snelbinder.

Wij rijden, met Riky als bestuurder, in gezwinde vaart door een Benidorm wat wij nog nooit hebben bezocht. Rond het oude centrum en een nieuw gedeelte van Benidorm met futuristische hotels.

Op de golfbaan heerst, naast een heerlijk zonnetje, een oase van serene rust. Hier en daar wandelen de golfers, hun karretje achter zich aan slepend, over de knusse golfbaan. Mannen in fel gekleurde korte broeken en grote zonnekleppen oefenen hun zogenaamde putten of staan hun afslag te oefenen. Tijdens het koffie halen staat een dergelijk gekleurde oude heer zuchtend en kreunend op z’n beurt te wachten. Ik kijk slinks om me heen of ik een toilet kan ontdekken, want deze heer heeft kennelijk hoge nood. Maar als ik hem vraag wat er aan de hand is, kreunt hij dat het hier allemaal zo lang duurt. Dit gaat in een dusdanig perfect Engels, dat ik vermoed dat meneer iets voorstelt en ik hem nimmer met ontbloot bovenlijf op de boulevard zal aantreffen. Hoe ouder mensen vaak worden, des te ongeduldiger de aard van het beestje.

Als we tijdens een wandeling nog even bij een “afslag” van een tweetal mannen staan kijken, mislukt dit op een dramatische wijze. Wij nemen de schuld maar op ons, maar Theo blijft, als golf pro, nieuwsgierig naar de kunde van deze mannen en staat stiekem door de heg te gluren naar het vervolg van de slagen.

Vanavond gaat het met een heel stel richting El Albir, alwaar we de plaatselijke Roemeen met een bezoek gaan vereren.

Benidorm 10

Bewolkt, maar de wind is gaan liggen en dat komt de temperatuur wel ten goede, maar desalniettemin loopt iedereen te klagen over de heersende 15 graden. Kennelijk zijn ze jaloers en kijken ze met een schuin oog naar de temperaturen in Nederland. De glazen wanden bij ons koffieadres staan volledig open, dus de Spaanse eigenaar vindt het allemaal best wel meevallen.

Wat je tegenwoordig maar zelden meer ziet in deze contreien is iemand met zo’n prachtige Baskische hoed. Vanochtend komt er iemand pal voor ons terras op de boulevard voorbij lopen. Een meer Spaans plaatje krijg je bijna niet. Op de achtergrond L’Illa de Benidorm, met een Bask met zijn trots op de voorgrond. Even voor de mensen die niet helemaal thuis zijn in de regio’s van Spanje. Baskenland ligt in het Noordwesten van Spanje, zeg maar rond de stad Bilbao. De autonome regio Baskenland is officieel tweetalig: zowel het Spaans als het Baskisch zijn officiële talen. Het merendeel van de inwoners spreekt dan ook beide talen, met uitzondering van Spanjaarden die afkomstig zijn uit andere delen van het land. Je kunt het heel goed vergelijken met de Friezen in Nederland.

Op de terugweg van de boulevard komt mijn telefoon met de melding dat de uit Nederland opgestuurde Nexus Shimano Naaf is afgeleverd. Dit is goed nieuws want op de Track & Trace stond een verkeerd adres vermeld. Gelukkig heeft mijn Fietsen leverancier ons adres op de camping dusdanig groot vermeld dat het toch nog goed is gekomen. Morgenochtend wordt mijn fiets  van de camping opgehaald voor reparatie in Albir.

Benidorm 9

“Bewolkt!”, roept mijn weervrouw, als ze het bed uitstapt om naar het toilet te gaan, “en het is frisjes buiten”, als ze weer terug komt. Ik draai mij nog eens lekker een keertje om. “Laat de boeren maar dorsen”, schiet de uitspraak van mijn moeder door me heen. Maar de nieuwsgierigheid overwint alle luiheid. Nieuwsgierig ben ik naar de stand van zaken rond mijn nieuwe versnellingsnaaf, die de firma Klei in Groningen naar mij heeft opgestuurd. Afgelopen zaterdag is het apparaat op de bus gegaan, maar is nog steeds niet in Spanje aangekomen, tenminste, dat geeft de Track & Trace aan. We wachten af.

Op weg naar ons kopje koffie op de boulevard zien we nog wel even de zon verderop de bergen schijnen, maar in Benidorm blijft het bewolkt. De jas is geen overbodige luxe, terwijl je toch nog mensen in korte broek ziet wandelen.

De stranden liggen er leeg en verlaten bij omdat de laaghangende bewolking de zon geen enkele kans geeft. In dunne bloesjes en korte broeken komen ze ons terras voorbij, rillend van de kou. Ik stel me voor dat deze mensen voor een weekeinde even zijn over gekomen en alleen op mooi weer hebben gerekend. Gelukkig is het achter de glazen en gesloten wanden goed toeven en kan de jas uit.

Dat laatste geldt niet voor de “petanca” spelers op het strand, die beoefenen hun spel met een dikke jas en lange broek aan, al heb je altijd uitzonderingen.

Benidorm 8

Inmiddels alweer een volle week in ons geliefde Benidorm. Deze dag staat in het teken van een bezoek aan Skyler Satelliet in Albir.

Zoals ik al eens eerder meldde waren we een beetje ongerust over de staat van onze grote satellietschotel. Bij harde wind staat het apparaat op en neer te bewegen en verdwijnt het beeld kortstondig. Mijn hoofd technische zaken beveelt mij dan om onmiddellijk het geheel in te klappen, waarna we elkaar de rest van de avond een beetje glazig zitten aan te kijken. Want hoe kom je een avond zonder televisie door? Gelukkig is er nog een “los” schoteltje waarmee we televisie kunnen kijken.

Je zou de foto’s kunnen bekijken die de blog niet hebben gehaald, want daar zitten werkelijk juweeltjes tussen. Wat te denken van deze mevrouw op haar brommertje. Zien en gezien worden, geldt zeker voor haar en zeker dat laatste. Waarom anders zet je je hondje ook een soort van helm op z’n kop.

Denk niet, gezien de bovenstaande tekst, dat ze hier achterlijk zijn. Dit “Vrolijk Paasfeest” is zeker een aantal weken voorlijk te noemen.

Oh ja, als we bij Skyler aankomen zijn we een half uur te vroeg. Ik meld mij bij de achterdeur en dat valt niet in goede aarde. “Wat doet U hier?” Mijn melding dat ik een afspraak heb maakt niets goed. “Er komt zo iemand bij U”. Kennelijk overtreed ik een privé grens en ik trek mij schielijk terug. De eigenaar meldt zich om half 3 en bekijkt de schotel. “Er is niets aan de hand met Uw schotel” meldt hij na uitgebreid onderzoek. “Deze speling is normaal”. Het onderzoek is kosteloos, want dat valt onder het kopje “service”. “Trouwens, niet meer bij ons binnenstappen door de achterdeur, dat is ons privé terrein. Kennelijk heeft de dienstdoende monteur het aan zijn baas gemeld.

Zo blijkt maar weer, “kloppen alleen is niet altijd voldoende”.

Benidorm 7

Deze dag begint een “Little bit foggy” en dat komt niet door mijn alcoholconsumptie. De bergen, achter Benidorm, worden compleet aan het zicht onttrokken.

Om half elf hebben we een afspraak met Riky en Theo, om koffie te gaan drinken in Albir. Al ruim 20 jaar komen ze hier in deze omgeving en nog steeds ontdekken ze nieuwe en leuke adresjes om te eten of gewoon een kopje koffie te drinken.

Tutti Quanti in Albir is een Italiaans pizza restaurant waar gastvrijheid hoog in het vaandel staat. Eigenlijk verwacht je dan ook dat de Cafe con leche lekker is, maar dat valt een beetje tegen. Ook de bestelde espresso voldoet niet helemaal aan wat je ervan verwacht. De bediening daarentegen legt een enthousiasme aan de dag die ik nog niet veel vaker heb meegemaakt. Het is heerlijk warm in het zonnetje, zelfs zo heet dat we even later verhuizen naar een plekje onder de luifel en in de schaduw.

Het was ons al eens verteld, “het is in Albir altijd een paar graden frisser”. Nou dat is niks teveel gezegd. Langs het strand en in de zeewind is een extra vest absoluut geen overbodige luxe en ben ik blij dat ik gekozen heb voor een lange broek.

Ik kom op de boulevard nog tot een vreemde ontdekking bij het begin of einde van dit fietspad. Van de andere kant afkomend stopt het fietspad plotseling, om over te gaan in een voetpad. Maar van deze kant komend is het maar de vraag of je het fietspad op mag, gezien het eenrichting verkeersbord. Het leven soms zo enorm ingewikkeld.

Zo-even komt onze Engelse buurman, waar we al een week naast staan, vragen of ik op Internet zit. Ja, dat doe ik al een week. Wel, als ik op Internet zit, “Start his television to bleed”, geeft dubbele beelden zogezegd. Nu gaat het mij wat ver om de rest van de maand mijn Internet uit te schakelen, want ook jullie blijven dan verstoken van deze “pennenvruchten”. Dus ga ik nog even bij hem op bezoek. Hij begroet mij met een “Thank you”, want alles is weer oké. Ik heb niks veranderd.

Het blijven “Silly old people that voted For the Brexit”.

Benidorm 6

LET OP! onderaan staat een afbeelding die niet geschikt is voor jeugdige kijkers.

Allereerst een telefonische afspraak met Skyler Satelliet in Albir gemaakt. Die gaan aanstaande woensdag een poging doen om de schotel stabieler op het dak te monteren. Niet dat ons kleine, losse schoteltje het niet goed doet, want daar verbaast iedereen zich over. Een 60 cm schoteltje en dan nog wel beeld hebben op de Astra 3, dat kan gewoonweg niet, zegt men. Er zijn mensen die beweren dat zelfs met een schotel van 1 meter het nog lastig is.

Wij gaan een kopje koffie drinken op de boulevard.

Dat niet iedereen zo fortuinlijk is blijkt wel weer, nu gaat een goede nachtrust natuurlijk boven alles, nietwaar.

Dan heeft dit stel het een stuk beter voorelkaar, want zolang we op het terras zitten heeft hij heerlijk in het zonnetje liggen slapen.

Dat niet iedereen op zijn of haar lauweren kan rusten blijkt wel uit deze foto van de mannen die de palmen aan “het toppen” zijn. Ze klimmen op de schubben van de palmboom omhoog waarbij ze een stuk touw steeds iets hoger gooien.

Dan verdienen deze knapen het een stuk gemakkelijker. Dit zijn de zogenaamde “balletje balletje” spelers. Je mag, als deelnemer, raden onder welke aardappel het rode balletje ligt. Fascinerend om te zien hoe er een hele organisatie rondloopt. Er staan mensen, in alle richtingen, op de uitkijk. De mensen, die als eerste meespelen, horen er allemaal bij. Deze mensen winnen aan de lopende band geld, totdat een “slachtoffer” zich meldt, dan vliegt het geld razendsnel uit de portemonnee van dit slachtoffer. Vaak wordt het slachtoffer “geholpen” door een “omstander” die dan zijn of haar vinger op de plek houdt waar het balletje “zeker” ligt.

Zijn balletje hoef je niet ver te zoeken, want “als de drank is in de man is de wijsheid in de kan”.

Benidorm 5

Gisteravond gezellig bij de Chinees gegeten met Theus en Anny en Riky en Theo. Ik laat mezelf verleiden tot Babi Ketjap hoewel ik weet dat dit mijn nachtrust zal verstoren. Maar door rustig te eten en goed te kauwen valt het ‘s nachts alleszins mee. Het blijft voor mij onbegrijpelijk, Voorgerecht, Hoofdgerecht met Nasi of Bami, Nagerecht plus bier, wijn of fris voor €4.95.

Vanmorgen wandelen we rond half elf richting de zondags- markt, even verderop.

Al ver voor de markt is het een drukte van belang. Voetje voor voetje sukkelen we de markt over, waar de meeste aandacht uitgaat naar de voor mij meest verwerpelijke mode van de afgelopen jaren.

Het gaat hier om de “spijkerbroek met opzettelijke gaten.” Ik gooi mijn veto in de strijd en de zoektocht verlegt zich naar de stretch spijkerbroek “met tekening” en applicaties. Die tekening betreft het volgende, de zakken en riembandjes zijn erop getekend en dat vind ik dan wel weer leuk. Let wel, dit alles is bedoeld voor de kleindochters, alleen zijn wij niet helemaal op de hoogte van de exacte maten. Dus kunnen we de aandacht verleggen naar tassen.

Even het volgende, het voetje voor voetje en tegelijkertijd letten op de aangeboden waar, heeft tot gevolg dat je regelmatig op je snuit dreigt te gaan. Dit omdat er iemand met zo’n tas die achter je aan rolt en die tas, door mij,  over het hoofd wordt gezien. 

 

Ondanks dat we hebben gekozen om niet aan het zondagse “Brekvast” mee te doen belanden we toch, voor ons kopje “Cafe con leche”, op de boulevard aan deze tafel. Niettemin is het heerlijk discussiëren en gezellig keuvelen zo op deze zwoele zondagochtend.

We stuiten na het inkopen op een enorm en oorverdovend vuurwerk, waar werkelijk horen en zien je vergaat. Inkopen? Op Zondag? Jazeker, want “hij” wordt in korte tijd even in het zomerse nieuw gezet met een korte broek en shirt + vest van “Ralph Lauren”.

Alleen ziet ons paardje er “ietsje” anders uit en heet mijn outfit Custi Mikelo. Maar het meisje, dat ons helpt, is uiterst charmant en heeft kennis van zaken. Ze heeft voor “styliste” gestudeerd. Zo moet je een vest nooit dicht knopen want dat is uit “de tijd”, dat je het maar even weet!

Vier van de veertig foto’s van vandaag zijn nu gebruikt. Bij die 40 zijn er een aantal bij die niet geheel geschikt zijn voor jeugdige lezers, maar laat mij daar nog even over nadenken of ik die wel ga plaatsen. “See you tomorrow”.

Benidorm 4

Vandaag gaat het naar El Albir een stadje op een kilometer of 6 van Benidorm. Mijn fiets is nog steeds onklaar, dus lenen we een fiets van “Albert” een soort van manusje van alles op de camping. Hij brengt het “de Week” krantje rond, dat wil zeggen, alleen naar de Nederlanders. Hij verkoopt en verhuurt zaken. Zo ook fietsen voor €2,= per dag. Het is niet veel, maar dat geldt ook voor de fiets. Halverwege de bult, waar El Albir op ligt, geef ik het op. Ali neemt het over, maar heeft mazzel want het dikste van de bult hebben we gehad en de rest gaat bult afwaarts. Vlak voor het centrum van het stadje ontdekt hoofd navigatie een E-Bike winkel en wel “E bici”.

Tot vandaag heb ik contact met een zaak in Alfaz Le Pi, maar dat gaat niet soepel. Twee E-mails zijn niet beantwoord, terwijl ik ze naar beide E-mail adressen gestuurd heb die zij gebruiken. De telefoontjes die ik heb gepleegd en waarop ik teruggebeld zal worden wacht ik nog steeds op. Kortom, het vertrouwen is niet erg groot, dus probeer ik het hier.

De Duits sprekende eigenaar ziet geen enkel probleem om de nieuwe naaf, die mij wordt opgestuurd, te monteren. “Een half uurtje werk”, want hij werkt wel vaker met dit type naaf. Ook op zijn fietsen zit dit type. Ik ben gerustgesteld, dit gaat goedkomen. Ciclotel in Alfaz del Pi gaat even in de wachtkamer.

Satelliet zaak Skyler is vandaag dicht, dus gaan we het maandag telefonisch proberen. Onze schotel op het dak staat in de wind te schommelen, dus dat willen we laten repareren.

Als we in de Nederlandse winkel eindelijk aan de koffie willen, worden we teleurgesteld. De Lunchroom is niet meer. Dus wordt het een bakje uit de automaat.

Zo dadelijk gaat het met Riky en Theo naar de Chinees, dus nu eerst maar even onder de douche.

Benidorm 3

Als we gisteren, na het bezoek aan de boulevard, nog even boodschappen doen in de Nederlandse winkel ontdekt hoofd inkopen een leuk lampje. Het is een zogenaamde Himalayazoutlamp. Een brandende Himalayazoutlamp produceert negatieve ionen die de lucht zuiveren.

De schadelijke ionen van bijvoorbeeld elektronische apparatuur verdwijnen hierdoor uit de lucht. Dit laatste schijnt wetenschappelijk bewezen. Het blijkt te helpen tegen veroudering, huidziektes zoals psoriasis en eczeem, oorinfecties, bronchitis, verkoudheid, astma en slapeloosheid. Nu vraag ik mij het volgende af. Als mijn hoofd licht ergens een hekel aan heeft, dan zijn dat wel lampjes die van kleur veranderen. Gaat het haar nu helpen bij de bovengenoemde therapieën of wordt ze eerder stapelgek van die kleurtjes?

Vandaag is het St Patricks Day, of om het in het Gaelisch te zeggen “Lá Fhéile Pádraig”, een Ierse feestdag. Zoiets wordt uiteraard ook in Benidorm gevierd, simpel omdat letterlijk alles wordt aangegrepen om eens lekker de beest uit te hangen. Als wij om 11 uur aan de boulevard zitten, komen er twee knapen langs met hun typische St Patrick hoeden op. Het bier komt hun bijkans uit de oren en iedereen die het maar horen wil laten ze weten dat ze “Fuckin Irisch” zijn. Op hun hoeden staat dat deze feestdag over het hele weekend wordt uitgesmeerd. “Happy St. Patricks Weekend.” Proost!

 

Feestgangers dragen meestal groene kleding en men kan bijvoorbeeld groen bier kopen op deze dag. Ik kan het niet laten om een aantal te vragen of ik ze op de foto mag zetten en zo waarlijk, ze poseren maar al te graag.

Of het vuurwerk in de stad voor St Patricks Day is of het te maken heeft met de in deze maand te vieren Las Fallas feesten weten we niet, maar lawaai maakt het zeker.