Marokko dag 8

Mohammedia

Een reisdag vandaag tussen Moulay Idriss en Mohammedia.
Er bestaan verschillende routes, maar wij kiezen voor de route via Meknes en doen tegelijk even de Marjane aan voor de nodige boodschappen.

Trouwens, gister hebben we ook een paar inkopen gedaan en het resultaat staat hier beneden afgebeeld.

                                          Ik wou al jaren een Djellaba

Op de camping waren een aantal medereizigers die hem even willen zien om er een foto van te maken. Onderweg kom ik een stel Fransen tegen en groet hen vriendelijk met een zwierig "Bonjour". Ik krijg een vernietigende blik en een veelzeggend stilzwijgen. Ik begin Fransen niet leuk te vinden en niet alleen dit voorval, het zijn de grootste vervuilers op de camping en zeer egoïstisch ingesteld.

De rit naar Mohammedia is er eentje met grote contrasten, zo rijden we dwars door Meknes met zijn prachtig paleis en schitterend plein.

Navigatie is best wel een dingetje in Marokko, maar gelukkig heb ik ook nog een AliAli aan boord. Echter, deze laatste negeert de TomTom 1x teveel en komen we, met nog 3 campers, terecht bij een militaire kazerne. De weg wordt een zandpad, maar de militair verzekert mij dat we ook hier op de R322 komen.
Omdat we nu een aantal vrouwen met een ezel tegenkomen, is dit voor AliAli teveel avontuur en ik wordt gesommeerd om te keren. Keren op een zandpad met 3 campers, die onze navigatie onvoorwaardelijk vertrouwen. Stel je het maar even voor.

Onderweg en zeker in de buurt van Mohammedia komen we het ene resort, wel of niet afgebouwd, na het andere tegen.
Ook de Golfbanen mogen natuurlijk niet ontbreken in dit 'nieuwe Spanje'.

Toch moet me iets van het hart;
Als we Mohammedia naderen krijgen ook we ook steeds meer stalletjes aan de kant van de weg te zien. Omdat het zo nu en dan keihard regent zijn de verkoopsters vaak volledig doorweekt.
Ze staan daar met een plastic zakje kokkels omhooghoudend in de regen om toch maar enigszins een paar hapjes eten voor hun kinderen te kunnen kopen.
Nog geen 30 meter verderop staat een Resort aan het strand of is in aanbouw.

Voldoende de moraalridder uitgehangen, morgen met de bus naar Rabbat en overmorgen naar Casablanca.

Marokko dag 7

1. Moulay Idriss

   Moulay Idriss  (Arabisch: مولاي إدريس) is een kleine stad ten noorden van de Marokkaanse stad Meknes.

   
   

   Met de bus naar  Moulay Idriss is al een avontuur op zich als je bedenkt dat dit gebeurt in een bus uit het jaar 1964. Alles kraakt, kreunt en hobbelt en dan weer de motor pal naast de chauffeur.

   
   

   Het stadje is een heilige stad en is vernoemd naar koning Idriss I, die het land heeft gesticht en een directe afstammeling van Mohamed is.

   
   

   Voor de Islamieten geldt Idriss als de heilige stad van Marokko. Voor Islamitische Marokkanen is een reis naar Mekka een verplichting, maar 5 keer naar Idriss is ook voldoende.

   In augustus en september verzamelen er zich ruim 100.000 pelgrims in het kleine stadje. Er worden dan enorme tentenkampen rondom het stadje gebouwd om die vele mensen te bergen.

   
   

   We laten ons rondleiden door een jongeman, die zich voor gids uitgeeft.

   Na heftig onderhandelen komen we op 120 Dirham = 12 Euro voor 10 personen.

   Door deze jongeman, die nogal brutaal overkomt komen we in een Hamam (badhuis)  waar de gasten ons verbijsterd staan aan te kijken als we, gewapend met ons fototoestel, de Hamam binnen stappen.

   De gids wijst mij een verdere deur om door te gaan, maar dat weiger ik.

   Je kunt ook te ver gaan als toerist, is mijn stellingname.

   Even verderop in de Souks horen we kinderen zingen. Op de vraag wat dat is, klopt hij op een deur en zegt: " Koran Ecole" oftewel een Koran school. Maar ook rekenen, taal, Frans en Arabisch wordt hier onderwezen.

   

   Het is een aandoenlijk gezicht, als ze allemaal gaan zitten zwaaien.

   Ook krijgen we een kijkje in een bakkerij en zien we vanaf hoogte de begraafplaats van heilige mannen en een Moskee. Deze gehele wijk is niet toegankelijk voor niet Islamieten en is afgezet met balken, waar steeds mensen op wacht staan voor al te opdringerige toeristen.

   

   In de stad staat een moskee met een ronde minaret en dit is de enige ronde minaret in Marokko.

   

                                Deze minaret is pas in 1939 gebouwd.

   
   

   Morgen een reisdag naar Mohammedia een rit van 230 km.

Marokko dag 6

Meknes (Arabisch: مكناس) is een stad in het midden van Marokko in de regio Meknès-Tafilalet.

Tijdens ons ontbijt wordt er op de deur geklopt en worden we verrast door iemand van de camping, die ons een kopje thee komt aanbieden, mierzoet, maar de verrassing is fantastisch.

Om kwart voor tien worden we met een bus naar Meknes gebracht. De inrichting van de bus stamt uit 1964, volgens een groepsgenoot. Ik krijg het idee dat de chauffeur in het voertuig overnacht omdat er overal dekens zijn opgestapeld, vooral op de motor naast de chauffeur.
Boven het dashboard is een bonte verzameling van prullaria te zien, maar natuurlijk ook foto's van de koning.

Halverwege stapt onze gids van vandaag in, een oudere heer van rond de zestig met een attitude van 'ik ben belangrijk, dus luistert iedereen naar mij'. Zo zal hij gedurende de rondleiding, links en recht zijn landgenoten terecht wijzen.

Naast een drukke rondweg, vlak voor de ingangspoort van Meknes, worden we uitgeladen.
"close your eyes and cross street"  en hij stapt zonder vrees de drukke rondweg op, zijn hand opgeheven richting het aanstormende verkeer. Het verkeer komt tot stilstand en wij steken over.

We worden rondgeleid door de Souk, zeg maar de oude binnenstad met een aaneenschakeling van winkeltjes. Het is echt niet toegestaan ongevraagd mensen te fotograferen dus kan ik jullie maar een paar tonen.

Wat ik niet kan, is het laten ruiken van de enorme diversiteit aan geuren. Het is een mix van allerlei geuren. Zo sta je het ene moment voor een winkeltje waar gelast wordt, met daarnaast een timmerman en weer daarnaast een winkeltje met kruiden.




Na deze ontdekkingsreis wordt het tijd voor de lunch in een prachtig restaurant op het dakterras.
Een uitgebreide salade gevolgd door een tajine met gekookte groente, de niet vegetariërs onder ons krijgen er kip in geserveerd.
Een rit in een paardenkoets mag niet ontbreken en die brengen ons naar de koninklijke stallen waar de verhalen over een koning met heel veel vrouwen en zoveel slaven de revue passeren.

Vanavond worden we op de camping geconfronteerd met 2 campers van Fransen die onze elektriciteit stekkers hebben vervangen door die van hun zelf. 
De agressie van de Fransen is werkelijk stuitend en bijna ontstaat er een handgemeen.
Nu maken we het vaker mee dat Fransen niet aardig zijn, maar in Spanje en hier in Marokko lijkt het alsof het land van hun is. Vuil water, vuilnis, het wordt gedumpt waar hen dat goeddunkt.
Na een hoop gedoe besluit ik om 'standalone' te gaan, dus over te gaan op onze eigen stroom voorziening. Gelukkig zijn we daar op ingericht en kunnen wij 4 dagen zonder 220 volt.
Voor veel moderne campers schijnt het niet mogelijk te zijn 1 enkele avond zonder stroom te staan, want er wordt vanuit gegaan dat je altijd aan de 220 volt staat. Voor sommige reisgenoten betekent dit voor vanavond vroeg op bed.

Morgen Moulay Idriss oftewel de heilige stad van Marokko.

Marokko dag 5

Meknes

Een schitterende route van ruim 200 km waar je alle aspecten van Afrika tegenkomt.
De talloze schaapherders, die met een groot aantal schapen door het veld trekken of direct aan de rand van de weg hun schapen laten grazen, maar ook vrouwen of mannen met 1 koe aan een touwtje alsof ze hun hond uitlaten.
Hoe verder we het binnenland ingaan hoeveel meer en meer volgepakte ezeltjes we zien. Ook rijden ze op het ezeltje onder het voortdurend slaan van het arme dier.

In steden of dorpen die we passeren herhaald zich steeds hetzelfde ritueel.
Aan ieder begin van het dorp liggen drempels die niet staan aangegeven en niet te zien zijn, totdat je er overheen knalt. Zelfs met 60 km/u komt de klap hard aan, heel hard. De buurtjes hadden al een keer een aantal yoghurt bekers die hierdoor ontploften en de bergruimte in de camper vervuilden.

Mensen steken, zonder op of om te kijken , de straat over,  fietsers, brommers, auto's rijden kriskras door elkaar. Het blijft uitkijken.

Op een gegeven moment ontdekken we ergens midden in het veld enorm veel mensen die op en over de weg lopen en blijkt er achter een hoge muur een markt  plaats te vinden.

De camper wordt aan de kant gezet en we gaan een kijkje nemen.
Kleding, fruit, vis, vlees en levende kalkoenen.

Je kunt ze levend meenemen, maar er is ook een mogelijkheid om de beestjes vakkundig door een paar jonge knapen te laten slachten.
Dat gaat als volgt; met een scherp mes wordt vakkundig de strot doorgesneden, maar de kop blijft zitten, daarna wordt het dier onmiddellijk in kokend heet water gedompeld waarna het beest snel van de veren wordt ontdaan. (de knapen stellen het trouwens niet op prijs dat ik ze fotografeer)

 Het grootste gedeelte van de markt vindt plaats op de grond en onder grote over palen gespannen kleden zodat er toch nog enige schaduw ontstaat.

Onderweg bekijken we een oude Romeinse vesting uit 40 jaar v. Chr. tot de 3e eeuw na Chr.

Door Ali wordt de rondleiding geleid en ze leest voor uit de Capitool reisgids over Marokko. Scheelt weer 200 Dirham.

Morgen worden we door een echte gids door de Souks van Meknes rondgeleid.

Marokko dag 4

Moulay Bousselham
(rustdag)

Het blijft wennen om een uur vroeger te leven, we zijn nog steeds vroeg, dus heel op tijd wakker.

In de lagune van de oceaan beginnen de visser vlak voor 'hoogwater' hun zaken klaar te maken voor de visvangst.

Onderweg naar het dorp ontdek ik een andere kant van het mooie Marokko.

Hier is een "huiseigenaar" bezig zijn dak te repareren.

Ik krijg een gevoel van gene dat steeds meer de overhand krijgt.

Daar lopen we dan met een goed gevulde portemonnee, een dure camera op de eveneens goed gevulde buik en reizen met een dure camper.

Deze mensen proberen hun golfplaten dak waterdicht te krijgen.

Ik weet het, ik ga me hier overheen zetten omdat anders het genieten van dit prachtige land en de mooie mensen in een andere sfeer terecht gaat komen.

Op het pleintje van het dorp is een kleine markt aan de gang met allerhande zaken zoals 2e hands schoenen en kleding. Even verderop is een markt met etenswaren. Het is een drukte van belang en de geuren brengen voor mij het Afrika gevoel heel dichtbij. Jammer dat het lastig is foto's te maken want dan zou ik jullie de diversiteit aan fruit, vlees, vis en groentes kunnen laten zien.

Ik zou willen dat iemand mij duidelijk kon maken dat deze mensen ook gelukkig zijn.

Ali heeft in een vlaag van verstandsverbijstering verse vis gekocht van de lokale visser-tjes (sorry voor de woordspeling) Aal en sliptong.

Dus s'avonds zitten we achter de camper op een geleende grill een pond verse aal en een pond verse sliptong te verslinden.

 Gelukkig helpt een plaatselijke kat de restjes weg te werken.

Even over de bewaking van de camping. De hele dag zitten ze voor de poort de binnenkomer en vertrekker te controleren. Maar ook s'nachts blijven ze op hun post en verwarmen hun hokje en zichzelf met een vuurkorf.

Mochten we ooit zonder begeleiding door Marokko trekken, wordt Moulay-Bousselham een langdurige pleisterplaats voor ons.

Morgen gaat de reis naar Moulay Idriss, 200 kilometer landinwaarts.

Marokko dag 3

Grottes d'Hercules

Storm en striemende regen, een heel andere verwachting heb ik van Afrika.
Na een onrustige nacht wekt Ali mij om half negen, terwijl ik de wekker heb gezet op 8 uur, maar kennelijk niet goed werkt. Later merken we dat het klokje bij het bed nog op Nederlandse tijd staat, dus staan we een uur te vroeg naast ons bed. Terwijl we om half tien een afspraak hebben om een bezoek te brengen aan de Grottes d'Hercules, zitten wij om half negen al helemaal klaar.

De Grottes d'Hercule geeft een doorkijkje via een rots op de oceaan en de goede beschouwer ziet dan de vorm van Afrika. Om daar nu met 38 man naar gaan kijken trekt ons niet zo.

Wij gaan naar de Marjane om ons van Internet en een Marokkaans telefoon- nummer te laten voorzien. Ik zal jullie de details besparen, maar 1 ding wil ik wel kwijt.
Mijn beeld van Marokkanen is drastisch gewijzigd. De vriendelijkheid, behulpzaamheid en het geduld van deze mensen is, of mag, een voorbeeld zijn voor menigeen van ons Nederlanders. Zo, dat is er uit.

Onderweg naar onze volgende camping plaats bezoeken we nog Asila.
Een stadje met een Medina, een ommuurde binnenstad.

 Met natuurlijk de obligate winkeltjes met leer en vooral slipper en schoenen.

Wat mij tijdens de rit opvalt zijn de vele schaapherders die we onderweg tegenkomen. sommigen met 10 schapen, sommigen met 2 schapen.

Loslopend vee zoals koeien op de weg moet je ook niet over verbazen.

Waar ik mij ook over verbaas, lang leve het vooroordeel, is de vrouwelijkheid van de dames in Marokko. Een hoofddoek en traditionele dracht verhindert hen niet hun vrouwelijkheid te tonen.

Als voorbeeld, we rijden door een stadje waar de mensen zonder op of omkijken over de straat lopen. Op een bepaald moment zie ik een moeder met een kind in een buggy aan de kant van de weg staan. Naast haar staat een adembenemend mooi meisje met hoofddoek en een prachtige Paars-Roze jurk tot aan de grond. Afgeleid rem ik af en stop. De familie steekt over en op dat moment draait het meisje zich om en schenkt mij een verblindend mooie glimlach. Ik ben verloren en koester deze mooie herinnering.

Later op de camperplaats in Moulay Bousselham, die aan een lagune van de oceaan ligt, blijkt ook daar het uitzicht adembenemend te zijn.

.

Morgen een dag zonder een vast programma.

Marokko Dag 1 en 2

21/22 februari

Dag 1

Om 16.30 uur is de 1e bijeenkomst in het restaurant gedeelte van de camping Rio Jara in Tarifa.
Ons werd nog wat informatie toe gespeeld en het invullen van de formulieren voor de inklaring van de campers wordt nog even dunnetjes overgedaan.
Nu blijkt dat geen overbodige luxe te zijn, want de briefjes vliegen her en der door het restaurant, als blijkt dat het voor de zoveelste keer verkeerd is ingevuld.

De NKC (Nederlandse Kampeerauto Club) trakteert ons op diverse drankjes en als klap op de vuurpijl een heerlijke pizza.
Je moet je even voorstellen, 38 mensen die een pizza willen. Je kunt kiezen tussen Ham, Kaas, Vlees of Tonijn, maar er is 1 oventje.
Misschien dat de pizza's daarom een vierkante vorm hebben, dan kunnen er tegelijk meerdere gebakken worden
Kort samengevat, een zeer vermakelijke avond. De alcohol vloeit rijkelijk en zoals echte Nederlanders is er zelf een advocaatje. Voor de jongere lezertjes.
Dat is een geel, lobbig goedje, wat bijna niet uit de fles te krijgen is en smaakt naar een hap eigeel met veel alcohol.

Dag 2

Om 8 uur reveille en een rustig ontbijt, daarna de nodige corvee diensten, zoals daar zijn. Het legen van de afvalwater container en de plee.
Dit laatste is aan Ali niet besteed, want zegt ze: "daar ga ik van kotsen". Ik niet, dus is dat een klusje voor mij.
De afspraak net onze buren is om 10.00 uur te vertrekken, dus om half tien staan wij klaar. Zoiets heet vertrek stress. Dit kwam bij ons al voor in onze bootjes tijd. Dus voor ons niet vreemd en wordt door ons beide als normaal ervaren.

Even iets over de buurtjes, Theo en Riky, Theo 76 en Riky iets jonger. Het lijkt hen prettig om achter ons aan te rijden naar de Ferry en wij ervaren dat niet als een probleem. Stralend komen ze uit de camper als we in de enorme haven van Algeciras, 25 km vanaf Tarifa, wat volgens de begeleiding sneller zal gaan, aankomen (lang leve TomTom). 
Na anderhalf uur mogen we met de camper aan boord,

Weet je hoe een rij van 20 campers eruit ziet?

maar zo'n ferry heeft wel volume

waarna de Ferry, na ongeveer een uur vertraging, vertrekt richting Port Tanger-Med.

Ontschepen en inklaren kost ons 1 1/2 uur. Een soort pandemonium,       waarbij ik heerlijk in de camper blijf zitten en Ali zich met alle papieren tussen de douane heren beweegt. Het stormt en de regen striemt een ieder die zich buiten waagt hevig in het gezicht. Na 3 kwartier word ik uit de camper gejaagd om na een wandeling van een kwartier mij te melden in een immens groot gebouw. Achteraan IS 1 loket met daarin een meneer die mijn naam intikt op de computer en ik vervolgens weer terug mag wandelen om daar 2 briefjes voor de inklaring in ontvangst te nemen.
Wat ik even niet kan nalaten is een foto te maken van een typisch Marokkaanse manier van het op- en inladen van hun auto.

Op het moment dat ik deze foto maak, springen 2 Marrokanen mij op de nek, plus een douane ambtenaar. Ik mag absoluut geen foto maken van dergelijke scènes en ik meen dat dit alleen geldt voor levende personen en niet objecten.

Op weg naar de Grottes d'Hercule, de volgende camping. Het plan is om onderweg nog even langs de Marjane (enorme supermarkt) te gaan om een "Clef de Internet" oftewel en dongel voor internet aan te schaffen. Maar op een van de vele rotondes sla ik, TomTom volgend, 1 afslag te ver af, dus geen Marjane en geen Dongel.

Het is allang donker en dit  tegen alle adviezen in om bij donker in Marokko te rijden, komen de laatste mensen in het donker bij de camping aan. Sommigen zijn meer dan een uur in de slag geweest met het aansluiten van hun Internet,  waardoor ons welkom diner even uitgesteld moet worden.
Maar die hebben wel Internet via een dongel en ik dus niet, maar ik wel mooi even kijken hoe e.e.a. werkt en de ervaring peilen.

Onderweg 13

Tarifa

Gister worden we gewekt door het zachtjes tikken van de regen op onze camper. Dus, met deze regen, geen boulevard wandelingen meer in Torre del Mar, wat ons doet besluiten het verderop te zoeken. Na onderzoek wordt het Cabopino, vlakbij Marbella en nog 100 km voor Tarifa, ons verzamelpunt voor de Marokko reis.

Onderweg zou er nog LPG getankt moeten worden. Nou is dat m.i. niet echt nodig want het metertje van de LPG staat nog op 4 ledjes, dus nog redelijk vol.
Ali kan redelijk overtuigend overkomen dus wordt de TomTom ingesteld op "via LPG-station in Malaga".
Er dient even bijverteld te worden, dat LPG in Spanje bijna niet verkrijgbaar is en iedere gelegenheid aangegrepen moet worden om dat in te slaan voordat we in Marokko zijn, want daar is het helemaal niet te krijgen.

Het weer verslechtert zienderogen, enorme lichtflitsen, donderslagen en regen, regen en nog eens regen gepaard gaande met harde wind.

Opeens zegt Ali, "kijk, hier hebben ze ook LPG" en inderdaad, aan de kant van de weg staat een Repsol station. Na een paar kilometer verderop komt ze met de vraag; "geeft TomTom wel aan dat je dan ook moet stoppen, als je via ingeeft?" Nu luister ik soms maar half naar die, door vrouwelijke naïviteit  ingegeven, vragen, dus rijd ik rustig verder, maar begin nu ook na te denken.

Na 7 kilometer, na het Repsol station, mompel ik zacht; "ik geloof dat je een punt hebt" en pak de eerstvolgende afrit. Stel "navigeer naar LPG station" in en inderdaad, we mogen weer richting Malaga om daar 32 liter LPG  te hamsteren. De tank is dus half leeg i.p.v. nog vol zoals de lampjes aangeven.
Blijkt ook nog, dat alle informatie die we tot ons hebben genomen rond deze reis, het "nieuwe Spaanse LPG nippel" verhaal aan ons voorbij is gegaan en daardoor krijg ik alle verloop nippels van dit tankstation in handen.

Na een nacht van onvoorstelbare zware regen, zoveel dat het zelfs de camper inloopt, zijn we nu aangekomen in Tarifa en dus 15 km verwijderd van Afrika.

We kijken, achter de camping, op het prachtige enorm groot gele zandstrand alvast naar de overkant een kleine 15 km verderop ligt Marokko (Noord Afrika).

Hier in de straat van Gibraltar waait het eigenlijk altijd, waardoor de Kitesurfers hier een Walhalla vinden. Verder verzamelen hier ontelbare meeuwen zich op het strand.

Morgen begint Marokko dag 1 met de eerste maaltijd en briefing van de gehele Marokko-groep.

Onderweg 12

Torre del Mar

Een zonovergoten en prachtige rit pal langs de kust van de Middellandse zee.
Spierwitte dorpjes die vanuit de verte tegen een berg aangeplakt lijken te zijn.

Prachtige uitzichten die mij iets te veel in beslag nemen, wat mij op een enorme schrikreactie komt te staan.
Met borden wordt aangegeven dat er wegwerkzaamheden zijn en we niet harder dan 40 Km/u mogen rijden. Het uitzicht is prachtig en het zal zo'n vaart niet lopen. Totdat 2 enorme klappen mij wakker maken. Over de weg liggen 2 kleine smalle, maar hoge, drempels en dat geeft in een camper een enorme klap. Dus de les van vandaag; als er een 40 km bord staat, rijd je ook niet harder dan 40 km/u.

Over les gesproken, gister aan het eind van de dag onze 2e Spaanse les gehad, van een Spaanse signorina.

Zeer vermakelijk om met Italianen, Fransen, Zwitsers, Duitsers en Nederlanders les te krijgen van een, naar onze schatting, 70 jarige dame.
Het gaat allemaal op een zeer relaxte manier, maar je steekt er toch altijd weer wat van op.
Zo kan ik op de camping, waar we nu staan, mij met een paar woordjes Spaans verstaanbaar maken, want deze dame spreekt verder geen enkele andere taal.

Wat ons verbaast is dat de 1e camping waar wij ons aanmelden, hier in Torre de Mar, alle 150 plaatsen bezet zijn. Er zijn ons net 2 families voor, die de laatste 2 plaatsen innemen.

Ali spreekt al dagen haar verwondering uit over de enorme ficussen die hier in boom vorm groeien. Ze moet en zal dan ook eentje op de foto hebben.

Dat de camping nog stroom heeft is een wonder. Ik vind het nodig om mijn eigen stroomkabel, die inmiddels is aangesloten kapot te trekken en dit door een eindje vooruit te rijden omdat ik anders geen satelliet ontvangst heb.
En wij willen natuurlijk wel op de hoogte blijven van jullie ontberingen.
Hier is het is inmiddels 20 graden.
O ja, maak je niet ongerust, de stekker is weer gerepareerd.

De siesta is voorbij, we gaan het dorp onveilig maken.

Onderweg 11

Calahonda

We zijn eruit; we zitten in Calahonda bij Motril. Tenminste volgens mijn Note II, die voor die stad het weerbericht ophaalt.
Daarover gesproken, gisteravond hebben we hier een harde wind gekregen, met windstoten van 165 km/u, dat is windkracht 8. Vandaag dus lekker binnenblijven.

Gister nog wel een wandeling langs de Middellandse zee gemaakt, waar we een soort fort ontdekten. Aan de staat van onderhoud te zien was men van plan hier iets van te maken, maar dat is kennelijk stopgezet.

Dat de Costa del Sol niet alleen mooi is, probeer ik duidelijk te maken met deze foto.

Dit zijn enorme, met plastic overdekte, courgette velden. Deze plastic kassen ontsieren de hele kustlijn, tot ver in de bergen. Die witte strepen op de hellingen is allemaal plastic en nog eens plastic.

De camping is prachtig of zoals een Duitser, volgens Ali een aantrekkelijke oudere heer, het verwoordde, "So hesslich es hierausen ist, so schon is es hier drinnen"

Het camper leven gaat ons al een beetje in de genen zitten. We genieten en hoeven niets "onze enige zorg is dat wolkje voor de zon".

Onderweg 10

Costa del Sol

We vinden het te koud worden in Granada en er dreigt zelfs nachtvorst.
Geloof het of niet, we zijn 50 Km verderop en de temperatuur is met 10 gestegen. In de schaduw is het 15 graden; in de zon zo tegen de 20 graden.

We staan nu vlak aan de Middellandse zee tussen 2 dorpjes in te weten, Torrenueva en Calahonda aan de Costa del Sol. (trek vanaf Granada een rechte streep naar het zuiden en Middellandse zee.)

De straat oversteken en we staan op het strand.

Waar op het moment, dat wij op het strand komen, een aantal vissers bezig zijn hun avondmaal te vangen.

Verder staan op deze camping Duitsers, Engelsen, Fransen, Italianen, Nederlanders en o, ja, ook nog een paar Spanjaarden.
Het is zo'n camping waar mensen overwinteren of in ieder geval op een langer verblijf zijn ingericht.
Om onze plek te veroveren hebben we Spanjaarden van hun plekje in de zon moeten verwijderen, plus hun auto. Dit gaat overigens zonder slag of stoot, sterker, wij kregen even later van hun kennissen een maaltje tuinbonen aangeboden. Dus 2 keer raden wat wij vanavond gaan eten.

Onderweg 9

La Zubia - Granada - Kathedraal

Heerlijk rustig aan vandaag en om 10 uur de bus naar Granada gepakt om de Kathedraal te bezichtigen. Nu we weten waar en wanner we in en uit moeten stappen geeft dat wat meer rust en al slenterend door het zonnige Granada is het genieten.
Je herkent de ingangen van de diverse kerken aan 1 of aan iedere kant van de ingang zittende mensen die aan het bedelen zijn (ook onderweg word je regelmatig aangesproken door bedelaars en het meedogenloos negeren geeft mij een naar gevoel en ik blijf het moeilijk vinden).

Zo ook aan de ingang van de Capilla de la Virgen de las Angustias, zitten 2 oudere dames, dik ingepakt tegen de kou, te bedelen.

Bij het binnenkomen van de kerk, stokt mijn adem. Ik heb nog nooit een dergelijke aankleding van een kerk gezien. Beelden, beelden en nog eens beelden en alles is overal beschilderd.
Op het moment dat wij binnenkomen gaat er een dienst beginnen en moet ik omzichtig te werk gaan om een foto te nemen, welke overigens totaal geen goed beeld geeft van de aankleding. Na 20 min. verlaten we de dienst.

De Kathedraal van Granada geeft daarentegen een compleet ander beeld.

 Hier heeft de protserigheid een ondergeschikte rol en ontstaat er rust
 en raak je volledig onder de indruk van de grootsheid van deze immense grote kathedraal. Zelfs de gearriveerde schoolklas kan de rust niet verstoren.
Natuurlijk ook hier de ene prachtige retabel na de andere. (een retabel is een kunstwerk, geschilderd of gebeeldhouwd, vaak achter het preekkgestoelte)

De engeltjes blijven schattig

En terwijl ik deze blog zit te schrijven geniet ik van de zojuist aangeschafte CD met daarop onder andere het Concierto de Aranjues.

Onderweg 8

Granada - Alhambra

Vandaag de wekker om 7.30 uur gezet, want we hadden gehoord dat, als je op tijd bent bij het Alhambra bent je niet hoeft te reserveren. Als bijkomend voordeel, er zijn dan nog niet zulke drommen mensen. Met de bus om 8.30 uur richting Granada. 1 overstap op lijn 13 naar het Alhambra complex, wat dat het groot is dat hoef ik mensen die er al eens geweest zijn, niet uit te leggen.
De bouw is begonnen op de heuvel Sabika in 1237, door ene Muhammad 1 al-Abmat,

die daar zijn Gerechtsgebouw neerzette en een begin maakte met het Alhambra. Door de eeuwen heen zijn door diverse mensen en instanties uitbreidingen gepleegd.
Zo heeft Muhammad V honderd jaar later en wel in 1354 tot -59 en 1362 tot -91 het paleis van de Leeuwen gebouwd. (nou ja, laten bouwen, natuurlijk).

Tussen Muhammad V en Muhammad XII is er kennelijk niet veel gebeurd, of het waren roerige tijden, want Mohammed XII zat er maar een paar jaar van 1487 tot 1492, waar hij door in 1492 Katholieke Heersers uit het Alhambra werd verjaagd.

Naast het verjagen van de oorspronkelijke bewoners hebben de katholieken enorme reparaties en veranderingen aan het Alhambra uitgevoerd.

Charles V bezocht het Alhambra in 1526, na zijn huwelijk met Isabella van Portugal. Hij bouwde het Palace of Charles V. Dit paleis schijnt een van de mooiste voorbeelden te zijn van Spaanse Renaissance architectuur.

Je ziet dan ook veel studenten met tekenblok in het complex aan het werk.

In 1984 is het Alhambra op de UNESCO Wereld Erfgoed lijst geplaatst.

Na het, toch wel vermoeiende, bezoek aan het Alhambra zijn we met een klein busje weer naar het centrum gereden. Daar ontdekte Ali, dat ze de plattegrond van Granada in de camper had laten liggen. Maar ach, technische Herman heeft natuurlijk z'n dure Note II bij zich, met navigatie. Dus "Stadion el Busso"opgezocht en lopen maar, het was maar 3.1 Km. Echter aangekomen bij het Busstation was er geen lijn 174 te vinden, dus even naar de informatie.
De blik die de juffrouw achter de balie ons schonk, beloofde niet veel goeds.
"aan de andere kant van de stad Senor" Gelukkig ging "Linia tres" daar naartoe, dus zagen we onze wandeling vanuit de bus weer aan ons voorbij trekken. Toen was het nog `even` zoeken naar de Opstapplaats, want die was door de camping beheerder netjes op de Stads plattegrond aangegeven.

Maar de aanhouder wint, hoewel, wat is winnen in dit geval... bekaf word je op den duur.... Nu nog even inkopen doen bij de DIA en klaar. Onderweg ontdekken we achter een donkere glazen schuifdeur een enorm, ik bedoel enorm, winkel centrum. Een aaneenschakeling van kleding, speelgoed en telefoon/aanbieders, waarvan elke categorie door 3 tot 4 verschillende winkels is vertegenwoordigd. Maaaarrrrrr geen enkele klant, echt niet, wij worden aangekeken als een soort Aliens. Nu moet ik daar wel bij zeggen, dat wij de enige zijn die hier met grijs haar rondlopen. De haarverf winkels zouden nog wel eens de draagkracht kunnen worden van de tanende economie van Spanje.

Hier de verkoopsters van 3 verschillende winkels, die samen de wereldproblematiek aan het oplossen zijn.

We komen steeds meer mensen tegen, zeker die van de kust komen, die klagen over de kou in Granada. Dit wordt veroorzaakt doordat de Sierra Nevada nog onder de sneeuw ligt.