Op stal

Ruim 2 weken staat de camper nu “op stal” en het moet gezegd, het valt allemaal niet mee.

Een welkome oppepper was de reünie van de Marokko reis

van 20 februari tot 1 april dit jaar. Het was een genoeglijk weerzien met de meeste medereizigers op deze trip.

Natuurlijk mis je altijd mensen, maar dat zijn keuzes die mensen zelf maken, gewild of ongewild.

		Marokko Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

En de herinneringen maken weer veel goed.

Marokko

Einde camperseizoen 2013

Het zit erop voor dit seizoen, v.w.b. het camperen. Morgen gaan we nog even herinneringen ophalen met onze medereizigers , in Beekbergen, van onze reis door Marokko.

Het was mooi, enerverend, vermoeiend, maar Oooh zo geweldig en vooral een heel gelukkig jaar samen. We genieten nog steeds na van dit eerste, complete, jaar met onze heerlijke Hymer-camper.

Voor volgend jaar staan we ingeschreven voor een trip van 1 1/2 maand door Turkije, beginnend in Zagreb in Kroatië. De totale reis, heen- en terugreis, zal ongeveer 5 maanden in beslag nemen .

Heel veel zin!

Tot dan!

Herfst 2013 Noordzeekust 9

Hoorn

Na een onstuimige nacht van windkracht 7 is het lekker wakker worden.
.

                            Dat de golven hoog zijn zie ik de volgende ochtend.

Het gaat richting Hoorn voor de jaarlijkse familiedag en een bezoek aan het 20e eeuw museum. Het wordt een bezoek met de bekende Aa's en Oo's .

Als we ons eigen fondue set tegenkomen, weet je zeker dat je oud bent.

Maar als de kinderen los gaan is het feestje toch echt pas geslaagd.

                 Hier proberen ze een boot weer waterdicht te maken.

                         En ook al is het een museum, proeven moet je alles.

Er schijnt nog een foto van mijzelf in een krokodil pak te bestaan, maar dit is ook leuk.

Wie weet komt het krokodil pak ook nog.

Kortom, het was weer een leuke familiedag, daar in Hoorn

Herfst 2013 Noordzeekust 8

Edam

Al een aantal dagen fietsen of wandelen we langs een vreemdsoortig betonnen gebouw en wordt het hoog tijd om eens op onderzoek uit te gaan.

Het blijkt om een fort te gaan, dat onderdeel is geweest van de stelling van Amsterdam. Dit is een cirkelvormige verdedigingslinie van 21 forten, gebouwd tussen 1880 en 1920, met het doel de stad Amsterdam te verdedigen tegen een mogelijke vijand d.m.v. het "Inunderen". Inunderen is het onder water zetten van het omringende gebied.
Het Fort Edam had de taak om de Zeesluis en  de Zuiderzeedijk te beschermen. De polder Zeevang, ten noorden van Edam, zou dan onder water gezet worden.

            De ruimtes in het fort zijn ingericht in de sfeer van 100 jaar geleden.

                                                        Officierskantine
 Zo is er een officierskantine, een veldpost, een ziekenzaal, een kruitkamer, een originele keuken en een radiokamer.

De keuken ziet eruit alsof de kok ieder moment binnen kan komen om zijn rats kuch en bonen te gaan bereiden.







In de radio kamer tref ik een aantal zendamateurs en als ik laat merken daar ook e.e.a. van af te weten, zijn de mannen niet te stuiten met het spuien van informatie over de herkomst, bouwmethodes etc.

Het is een gek gevoel zo rond te zwerven in de lange en schaars verlichte gangen en je voor te stellen dat hier mensen hebben gewoond en gewerkt.

Het is hartverwarmend om te zien hoe en met welk enthousiasme de vrijwilligers ons te woord staan.

Het weekje Noord-Holland zit er alweer bijna op. De mooie plek in Edam, de vele dingen die hier zijn te bezichtigen en de mooie fietstochten hebben ervoor gezorgd dat we hier zeker nog een keer terugkomen. Vooral als wij ons voorstellen, hoe mooi het hier moet zijn als de bloembollen in bloei staan.

Morgen richting Hoorn, voor de jaarlijkse familiedag.

Herfst 2013 Noordzeekust 7

Purmerend

Vanochtend, tijdens het ontbijt, lees ik het plaatselijke 'Bokkeblaadje' even door. Soms zie je daar leuke of interessante aankondigingen,  die we dan even kunnen bezoeken.
Deze keer stuit ik op een vermakelijk artikel van de plaatselijke Bridge-club voorzitter. Het gaat over de verhuizing van de Bridge lokaliteit,  die tot dan in Edam was. Na lang zoeken komen ze terecht op een locatie in Volendam.
Hierdoor zeggen een groot aantal Edammers hun lidmaatschap op, ondanks het feit dat er een 40 tal Volendammers al jaren lid zijn van de club. De opzeggers richten hun eigen Bridge-club op, in plaats van lid te worden van een van de alreeds 5 bestaande Bridge-clubs in de gemeente Edam. Bridgeclub Edam, Bridgevereniging Gevangenpoort, Bridgeclub Volendam, Slegt kaarten, Bridgeclub Thomas Groot en Bridgeclub Grootendorst. Waar een kleine gemeente groot in kan zijn.

Purmerend

               Een prachtige fietstocht, over de uiterwaard-dijken door de polder.

En ondanks dat de eerste vorst in Nederland is gemeten, voelt het genoeglijk aan zo met de zon in de rug.
Purmerend heeft haar naam te danken aan het feit, dat het aan het einde van van het open water of meer, de Purmer lag, dat later is drooggelegd.
Misschien waren we er te kort, maar veel indruk maakt het stadje niet.
Gerrit Komrij beschrijft Purmerend in zijn architectuurkritiek 'Het Boze Oog' (1983) als volgt:

Het is niet mooi en het is niet lelijk, het is niet glad en het is niet hard, het hangt niet aan de muur en het verdomt te tikken bovendien. Je hebt, kortom, nergens een houvast. Loop je nu in Sappemeer of in Almere, in Amsterdam of in Buitenveldert? Geen idee, waar waren we gisteren ook al weer? De ver-Purmerend-ing van Nederland gaat traag, maar onstuitbaar voort.

"Beroemde" inwoners heeft Purmerend wel, zo hebben we daar Britt Dekker, van het TV programma "meisjes in de jungle" en de onvolprezen zanger Danny de Munk. En laat die nu net, doodgemoedereerd voor ons terras langs wandelen. Het grappige is dat zowel Ali als ikzelf eerst zijn vrouw, Jenny,  herkennen. We geven het toe, we zijn verstokte 'reallivesoap' watchers.

Herfst 2013 Noordzeekust 6

Volendam

De afgelopen dagen zijn we gewekt door schreeuwende ganzen, die in V vlucht hun heil gaan zoeken in het meer zuidelijke deel van de wereld.
Vanmorgen worden we, in tegenstelling tot de afgelopen dagen, wakker van de harde wind en op de wallekant beukende golven.

            Maar de zon schijnt en dat maakt het allemaal een stuk vriendelijker.

Volendam

Wat moet ik nog van of over Volendam zeggen.
Ze hebben hun naam Folledam te danken aan de Edammers, die een verbinding groeven naar de Zuiderzee. Daar werd een dam aangelegd en de eigen haven Edam werd gedicht (Folledam). Na de graafwerkzaamheden bleven grondwerkers hangen in het nieuw ontstane dorp en vestigen zich hier boeren en vissers. Verder kennen wij natuurlijk Volendam het beste als het dorp van Toerisme, Palingsound zoals George Baker, Jantje Smit, BZN, etc. Bij het drama in de nacht van 2000 naar 2001 ontstaat er in cafe "de Hemel" een brand, die aan 14 jonge mensen het leven kost en waarbij 180 jongeren gewond raken.
Het pand is weer nieuw opgebouwd, maar kennelijk heeft niemand de lust hier nog iets te gaan exploiteren. Het staat nog steeds, naamloos, leeg.

Het wordt dus een daggie Volendam, met alles erop en dr'aan.
De fiets wordt aan het begin van de 'Dijk' gestald en te voet storten we ons in het toeristengewoel.
Het is een feest der herkenning, zo herkent Ali onmiddellijk het 'Praathuis' wat diverse keren is gebruikt in de "real live soap" van Jan Smit.

Er voltrekt zich in Ali een vreemd soort metamorfose.
De anders zo gehate en vermeden winkeltjes met souvenirs hebben kennelijk op haar nu een aantrekkingskracht, die ik de eerste minuten met verbijstering gade sla. Het ene rek met schuimplastic klompjes na de andere wordt aan een onderzoek onderworpen. En voor hen die nog nooit in Volendam zijn geweest, de gehele dijk is afwisselend een restaurant en dan weer een winkeltje met de meest wanstaltige voorwerpen.

Naar voorbeeld van de meeste Nederlandse beroemdheden en om te kijken hoever dit virus gaat, probeer ik Ali over te halen om een foto in klederdracht te laten maken.

"Meen je dat nu serieus?" Ik denk, O'hemel, als ik ja zeg is het bingo. "Nou, lijkt het jou niet leuk?" zwak ik wat af "dan versturen we hem als kerstkaart" hiermee overspeel ik mijn hand. Als respons komt dan ook, "ben je gek!"





Onze wandelroute brengt ons langs de haven en de verschillende bronzen beelden die Volendam rijk is.



Dit is 'Bap' en dat schijnt Volendams te zijn voor Opa.





















En dizze hier is "Ootje" en das Voledaams veur Oma.

    De straffe wind en de vriendelijke zon zijn uitnodigend voor de herfstzeilers.

Op het terras, boven de aanlegplaats van de Volendam-Marken Express, genieten we van een heerlijk witbiertje, salade, vis en patat. We worden geholpen door een jong, maar zeer kordaat meisje. Ze spreekt Steenkolen-Duits en Turf-Engels, maar is zeer ad rem. Als een Engels sprekend stel, na de koffie, en veel overleg onderling waar het meiske bij staat te wachten, 1 kom soep met 2 stukjes witbrood bestelt en bij bezorging om een 2e lepel wordt gevraagd, wijst het meiske gedecideerd naar het lepeltje bij de koffie. "Joe ken joes det" en wandelt vriendelijk lachend naar de volgende klant.
Kijk, 'daar hou ik van'.

            "en wie benne her ien Vooledaam nait ainkennig, kenk wel zegge"

De plannen voor morgen liggen nog wagenwijd open.

Herfst 2013 Noordzeekust 5

Marken

Maar eerst nog even over gisteren, want ik ben totaal vergeten te vertellen dat we in het museum op een "drijvende kelder" stuiten.
Stel je even voor dat de stand van het grondwater, hier in Edam, enorm kan verschillen. Maar je wilt wel een kelder in je huis en de oplossing is dan om die kelder drijvend te maken. Op het moment dat wij binnen zijn, daalt een echtpaar de trap af. Gevolg, een stuiterende bak, alsof je op een klein vlotje drijft en alle kanten opklotst. Wij passen voor deze ervaring. Maar mooi bedacht is het natuurlijk wel.

Vandaag gaan we via de knooppuntenroute richting Marken en deze route voert ons dwars en middendoor Volendam.
Plotseling rijden we de opname set van het programma "eigen huis en tuin" op.

Tja en als daar, zomaar in het 'wild' mijn favoriete presentatrice Quinty Trustfull rondloopt, zal en moet ik haar even op de digitale plaat vastleggen.



 Als ik dan vergeet Lodewijk ook op de foto te nemen krijg ik het aan de stok met Ali, dus dat herstel ik dan maar even.


                                                              Gewillig poseert hij voor een mooi plaatje

Marken

Bij de watersnoodramp in 1916 kwamen op het eiland 16 mensen om het leven en werden tal van mensen dakloos. Deze ramp gaf de aanzet tot de aanleg van de Afsluitdijk en de Zuiderzeewerken. Een onderdeel daarvan was de Markerwaard, waarvan als eerste onderdeel de dijk tussen Marken en het vasteland werd aangelegd. Marken is tot 1957 een eiland. Dan wordt de dijk aangelegd, die Marken met de vaste wal verbindt en zo tot een schiereiland gemaakt. Al minstens een eeuw is dit voormalige vissersdorp een belangrijke toeristische trekpleister. Vooral de klederdracht en de houten huizen zijn de trekpleisters.

Dat het eetcafe "De Visscher" met 'ch' wordt geschreven wordt mij even later wel duidelijk. Dit is, zonder enige twijfel, de rijke tak van de familie. En rijk zijn ze geworden door mij € 2.50 voor een cappuccino te rekenen.




We gaan per schip van Marken naar Volendam, het is mistig, maar dat levert weer mooie plaatjes op van,

                                                   "Volendam by Fog"

                                              De haven van Volendam.

           VD54 de "Nellie" de laatste actieve visserskotter van Volendam.

Morgen gaat het, voor een dagje, naar Volendam en we beloven plechtig om 'niet' een foto van ons in klederdracht te laten maken.

Herfst 2013 Noordzeekust 4

Edam

De weg naar Edam kronkelt letterlijk en figuurlijk door het landschap en verandert langzaam van bloembollen - naar meer veeteelt.

                   We staan op een hemelse plek aan het Strandbad van Edam.

                 Dit is ons uitzicht, vanuit de camper, over het IJsselmeer.

Samen met Volendam vormt de stad Edam de gemeente Edam-Volendam en heeft haar vroegere belangrijkheid en rijkdom te danken aan het feit dat het stadje vroeger aan de rivier de E lag. Hier moesten alle goederen overgeslagen worden op schepen die de Zuiderzee konden bevaren.
De rivaliteit tussen Volendam en Edam bestaat nog steeds en Volendammers zullen ook nooit een Edammer trouwen, hoewel dat vroeger wel omgekeerd is geweest. In een gesprekje met een mevrouw in het museum blijkt dat vroeger de Volendammer al hun gemeente zaken in Edam regelen.
De Volendammers hebben dat allemaal naar hun dorp toe getrokken.

Halverwege de 15e eeuw kreeg Edam het recht op een Waag, wat betekende dat ze handel mochten bedrijven, zowel op de wekelijkse veemarkt als op een kaasmarkt.

Dit laatste heeft in Edam een enorme boost in de economie teweeg gebracht.

Tijdens het bezoek aan het museum maken we kennis met Trijntje Keever, een meisje, dat op 1613 werd geboren en uitgroeide tot een reus van 2.54 m. Ze wordt slechts 17 jaar en overlijdt aan een ontsteking.


Als we even later een aparte kamer binnenlopen raken we onder de indruk van het zgn. knipselwerk.  Dit lijkt een schilderijtje, maar is in werkelijkheid uitgeknipt papier. Uitzonderlijk knap gemaakt. (rechts)





Natuurlijk komt bij dit soort museum inrichtingen ook de humoristische kant van de Nederlander naar boven.
Ik durf er wat om te verwedden dat dit een tekst is van een man.

Natuurlijk moeten er een aantal Edammer kaasjes gekocht worden, je moet even aan de prijs wennen, maar dat gaat redelijk snel bij Ali.

Als we bij de Grote Kerk aankomen zien we dat de MediaMarkt ook daar haar spulletjes aan de man probeert te brengen, een bedenkelijke zaak.

In de Grote Kerk van Edam raak ik onder de indruk van de geweldige houten constructie van het dak van deze immense kerk.

                                                           Ook het prachtige orgel is indrukwekkend.

 Morgen gaat het op de fiets, via Volendam, over de dijk naar Marken, tot aan de vuurtoren, om dan per schip weer terug te gaan naar Volendam en Edam.

Herfst 2013 Noordzeekust 3

Groote Keeten

Vandaag gaan we richting Petten, maar niet voordat we een paar baantjes in het zwembad maken. We zijn niet de enige zwemmers, als we binnenkomen is een stel druk aan het kletsen. Op het moment dat er een 2e vrouw bijkomt, is de rol van de man uitgespeeld en verlegt de dame haar aandacht naar de zojuist binnengekomen dame. De in de steek gelaten heer vermaakt zich met de glijbaan.
En dan de dames, terwijl wij rondjes om de dames heen zwemmen, komen deze niet verder dan heen en weer te huppelen en onafgebroken met elkaar te kwebbelen. In het bijna lege zwembad geeft dat het geluid als van een goed gevuld kippenhok. Grappig om te zien dat de dames geen enkele poging doen iets van een zwembeweging te maken.
Fitheid voor de geest zullen we maar zeggen.


Na het ontbijt gaat het, via de duinen, richting Petten.

Waar ik het dorpje Petten het meeste van ((her)ken is de Kerncentrale, waar in het verleden nogal tegen is geprotesteerd. Het laatst door het bericht in 2012, dat in de kernreactor een defect in het koelwatersysteem is ontdekt en de centrale daardoor voor langere tijd dicht moest blijven.

     Tegenwoordig heet het "Gemeenschappelijk Centrum voor Onderzoek"

Als we het dorp binnen fietsen valt het ons eigenlijk een beetje tegen.
Het is weliswaar maandag, maar van enige sfeer is geen sprake.
Later blijkt dat het eigenlijke dorp al voor de derde keer is opgebouwd. Eerst is het halverwege de 15e eeuw volledig weggespoeld en de laatste keer heeft de Duitse Wehrmacht het dorp afgebroken om op die plaats te maken voor de zgn. "AltlantikWall". In 1944 wordt de kerk afgebroken. In 1946 wordt een geheel nieuw dorp gebouwd.

 We genieten nog even van een heerlijk kopje cappuccino met appelgebak in het strandpaviljoen "Zee en Zo", dat ook over een paar dagen dicht gaat.




Vanachter de ruit is het heerlijk toeven en genieten van de zeilbootjes, die hun laatste tochtje langs de kust maken en de stoere surfers die nog even de laatste golfjes meepakken.











Als we bij terugkomst nog even van een Hefe Weitzen, een wijntje en het najaars-zonnetje zitten te genieten, krijgen we bezoek van ons huiskonijn.








Morgen gaat het richting Edam, vanwaaruit Marken en Volendam bereikbaar zijn.