Rio-Mar 30

We zijn vroeg op vandaag en nu zou ik een flauwe grap kunnen maken door te zeggen "dat wij in bed hebben gepoept", maar dat zou inderdaad flauw zijn. Het is gewoon mooi weer en we gaan naar Oliva..... per fiets.

Maar eerst nog even dit: Dit openstaande luik herbergt een verhaal. Vlak voordat wij gisteren op de bus gaan, zien we de Engelse overburen paniekerig rond hun camper rennen. Als ik vraag wat er aan de hand is, roept de buurvrouw dat de hond binnen zit! "Dan haal je die er toch uit!" is mijn simpele gedachte, maar het zit dieper! Alle, maar dan ook alle deuren zitten op slot en de sleutel ligt binnen. Meneer heeft een oplossing, hij wil het luik forceren en dan via het omhoog getilde bed naar binnen. Zelfs Louis moet er aan te pas komen om de zaak vakkundig te mollen, maar het lukt. Gelukkig heeft ook de Engelsman een vrouw die hij de schuld kan geven. Ik weet uit ervaring dat dit een hele opluchting kan zijn. Inmiddels heeft hij het kapotte slot vervangen door die van de gas-kast, die hij toch niet gebruikt. Iedere keer dat ik hen nu tegenkom vraag ik "Do you got the keys."

Het voordeel van vroeg opstaan is dat je dan een prachtige zonsopkomst kan fotograferen.

Ten opzichte van die donkere luchten en het mooie strijklicht van de opkomende zon wordt zelfs het half verlaten dorp Devesses nog mooi. Links is nog net het restaurant van Rio-Mar te zien.

Ondanks de dreiging van regen stappen we toch op de fiets om bij de Mercadona inkopen te gaan doen. We zijn wat later vertrokken omdat ik nog even de quali van de F1 sprintrace in China wil zien, dus hebben we al koffie gedronken. Dit betekent geen El Loc voor de koffie en dus ook geen markt.

Deze, wat slordig geparkeerde, caravan is van onze "nieuwe" buren, maar daarover later meer.

Rio-Mar 29

Eigenlijk staat deze dag in het teken van het bezoek van Ali haar tandarts in Albir (L'Alfaz del Pi). Dit heeft tot gevolg gehad dat we voor de komende 14 dagen....

dit extra voertuig tot onze beschikking hebben. Het inpakken van de camper, het opruimen van de kleden et cetera, heeft ons doen besluiten een auto te gaan huren. Hiermee en hierdoor kunnen we de komende dagen wat meer van de omgeving gaan bekijken, wat iets, of veel, te ver is voor een fietsroute.

Dus staan we om even over half twaalf bij de Avis in Denia om deze Peugeot Nouvelle 208 op te halen. Op een paar plekjes na, ziet het apparaat er goed uit. Airco, het zal ook niet in Spanje, Navigatie, Roadlane assist, die erg vervelend is. Iedere keer als ik iets te dicht aan de streep rij, begint een licht te blinken, gelukkig maakt ie geen lawaai. Maar het rijdt als een zonnetje.

Het is verdraaid wennen aan een nieuwe auto, die ook nog eens snel is. Ook de 6 versnellingen is even een dingetje, want de aanbevolen versnelling wordt bij iedere kilometer, harder of zachter rijden, aangegeven. 

Het is gek weer, het lijkt alsof het ieder moment kan gaan regenen. Ook de wolken hangen relatief laag in de bergen.

Jaren geleden waren we voor het laatst in Altea, maar omdat we de AP7 daar verlaten anders gaan we helemaal door Benidorm, is dit een prettig weerzien. 

Dus verder naar Albir, waar we parkeren bij de Lidl, bekend terrein voor ons. Het is gek om nu weer in Albir rond te wandelen en niet in Benidorm te staan... We wandelen naar de tandarts en na afloop van de behandeling gaat het met de auto naar de Nederlandse winkel, om daar o.a. koelwaren in te slaan.

Deze is speciaal voor de mensen die het programma "Daar gaan ze weer" volgen. Dit is Calpe, waar die 2 jongens een B&B hebben en nu met een Catering bedrijf bezig zijn. Dit shot komt iedere keer weer langs: "de beroemde rots van Calpe" (soms van de andere kant.)

Dan hier de situaties waar je drommels goed rekening mee moet houden: De "Kromme sturen." Allereerst gaan ze werkelijk geen centimeter aan de kant, sterker, ze slingeren zonder te kijken de weg op, heerlijk met elkaar keuvelend. Deze weg slingert echt door de bergen, ook de reden waarom deze knapen hier fietsen, dus er is absoluut geen uitzicht. Kilometers zit je hier klem achter en als het omhoog gaat is dit 10 tot 15 km/h. Is het gek dat hier vaak ongelukken gebeuren met deze figuren. Ik vind van niet. 

Rio-Mar 28

Gisteravond maken we weer eens volop gebruik van onze 140 GB extra internet. Ali kijkt televisie, ik kijk, via de laptop, Barcelona-PSG, dat wil zeggen, totdat een scheidsrechter het nodig vindt om een verdediger van Barca, na een m.i. lichte overtreding, een rode kaart te geven. De aanvaller doet nog ontzettend zijn best om maar IN het strafschotgebied te duiken, maar het wordt dus een rode kaart voor de verdediger. Ja, ja, ja, doorgebroken speler (am me hoela), doelrijke kans (me zuster.) Geel had zonder problemen gekund. Kortom, wedstrijd naar de kloten!! 

Nu genieten we eigenlijk ieder dag van onze internet verbinding via een MiFi apparaat, die van 4g en/of 5g heerlijk snel en stabiel WiFi internet maakt. Op bed kijken we altijd een Netflix film of we schakelen NL-ziet in om, zonder reclame, een serie te bekijken. Dat voor  €20,- wat een lol.

Vandaag maken we een wandeling in de omgeving. Het waait een halve storm, maar in de luwte is het heet.

Het is helemaal door de boesboes en het loopt erg ongelukkig, tussen de stenen, zand en riettakken door. Door de wind maken de droge rietstengels een soort van muziek, wat je zou verwachten bij Krontjong muziek.

Midden in deze verdorde wildernis, duikt opeen het silhouet van een boot op. Ali merkt op dat we deze al eens eerder hebben gezien.

Het verdorde land staat in schril contrast met het bloeien van de Bougainville bloemen, maar ja hier wonen ook mensen

en dat kan lang niet van alle huizen hier gezegd worden, tenzij ze altijd "achterom gaan."

Dit sinaasappelboompje heeft zijn/haar langste tijd ook gehad en dat terwijl er nog steeds sinaasappels aan hangen, heel bijzonder.

Nu weet ik eigenlijk niet of deze palmboom nu slecht onderhouden is, of dat dit zo hoort. Ik heb het niet kunnen vinden.

Morgen moet Ali naar de Nederlandse tandarts in Albir. Dit gaan we doen in een gehuurde auto, die we morgen in Denia gaan ophalen.

Rio-Mar 27

 

Soms, heel soms, komt er visite waar je nou niet direct op zit te wachten. Wat te denken van deze Callipatamus Italicus, of ook wel de Egyptische sprinkhaan genoemd. Het is even schrikken als ik de foto probeer te nemen en het dier gaat bewegen.

Eigenlijk geldt dat voor dit bezoek ook. Het is een vrucht die uit de palmbomen, naast ons komt vallen. Nee, dan heb ik liever dat Nike uit de boom zou komen......?? Oke, oke, ik draaf door... hier komt de verklaring... van dit gebazel.

Bij de Grieken was de palmtak een symbool voor de godin Nikè. Zij was de godin van de overwinning.

Zo, nu weten jullie ook waar de merknaam van de meest beroemde sneakers vandaan komt.

Het was jullie al vast eens opgevallen dat wij een bonte verzameling, door Ali bijeen gesprokkeld, aan gevulde waterflessen hebben staan. Vanmiddag komt een Belgische dame naar ons toe. "Mag ik U eens iets vragen?" begint ze heel voorzichtig. Natuurlijk mag zij dat en ze vervolgt met: "Zijn die flessen voor het verdrijven van de katten?" Wij moeten allebeide even bekomen van die vraag. "Euh, nee, het kan hier heel hard waaien en zo waaien onze kleden niet weg!" geven wij als verklaring. "Nee, omdat ze overal staan dacht ik, misschien tegen de katten, vandaar" vult ze aan. "Nee, nee," en de dame loopt verder. 

Ons piekerend achterlatend hoe je in vredesnaam, met een gevulde waterfles, een kat kan wegjagen.

Ik lig vannacht weer wakker van dit vraagstuk. Nu kun je je er vanaf maken door te zeggen dat domme vragen niet bestaan, maar, de enige domme vraag, is een vraag die niet gesteld wordt.

Rio-Mar 26

 

De temperaturen stijgen hier in Spanje, het is nu rond de 25 graden, wat inhoudt dat wij 's avonds ook buiten kunnen eten. Rond 20.30 uur zitten we nog buiten te genieten van de ondergaande zon.

A propos ondergaande zon, wat te denken van deze ondergaande zon. Is het geen plaatje?

Tel daar een lekker windje bij op en je kunt aan het strand genieten van de zwermen foilers en surfers. Zo op een afstand is het een wonder dat ze niet in elkaar verstrikt raken, maar dichterbij valt het reuze mee.

Voor vandaag heeft Ali een recept voor mij opgeduikeld om de dikke benen tegen te gaan. Ik houd kennelijk wat vocht vast en daar schijnen wisselbaden tegen te helpen. Eerst maken we een fikse wandeling langs de kustlijn, met de voeten in het water. Dat is toch nog een tricky aangelegenheid, want je stapt zo in een kuil en dan lig je te spartelen in het water. We laten onze respectievelijke telefoon dan ook maar thuis, want stel je voor.

Kennelijk verdampt er redelijk veel zeewater, want hoe verklaar je anders het plotseling dichttrekken van de lucht en zelfs de zon versluiert.

Nog even over de zendhobby. Het is de afgelopen week echt bar en boos slecht gesteld met de ontvangst van Frankrijk en Nederland. Zelfs het meeluisteren via een HF station, dat via het Internet te ontvangen is, valt niets te horen. Ook de Nederlanders onderling zijn doorgaans onbereikbaar voor elkaar.

Rio-Mar 25

Zo'n echt zondagsgevoel wordt een beetje verstoord door de Marathon Rotterdam, waar "You Never Walk Alone" voor de 30ste keer en voor het laatst, gezongen wordt door Lee Towers. Eerlijk? Geen dag te vroeg, want het begint al aardig vals te klinken. Om nog eerlijker te zijn, twee uur lang naar rennende dames en heren te kijken, het is niet mijn kopje thee.

Maar de bevrijding komt van Ali, "Ik rijd even naar El Verger, heb je zin om mee te gaan?" Ik ben in de veronderstelling dat dit naar de Lidl leidt, maar even later blijkt dat het om een marktbezoek gaat. Deze markt werd al maanden niet meer gehouden. Dit laatste omdat er teveel gestolen goederen te koop werden aangeboden. Het schijnt nu beter te zijn. Het is warm, heel warm en zeker op die open vlakte van de verplaatste markt van El Verger.

We lopen op ons eerste rondje op een zogenaamde Churrerias kraam af. Een tentje waar ze die verkopen. Dit is iets waar we in al die 10 jaar dat we in Spanje komen, ons nog nooit aan gewaagd hebben. Daar komt vandaag een einde aan. Nu zien die in het blik liggen er niet erg appetijtelijk uit, maar ondanks dat, bestellen we een zakje.

Wij krijgen er suiker op en niet zoals op de foto, chocolade, want we beginnen voorzichtig.

Tot onze verbazing worden ze vers gefrituurd, nadat ze uit een soort pers zijn gedrukt, zoals je dat kent van de RAS patat. Mensen, het is maar goed dat we hier nu pas aan zijn begonnen, want ze zijn zo heerlijk, je eet je vingers er bijna bij op. Vingers die trouwens nauwelijks vet worden als je een stukje uit de papieren zak haalt, bijzonder.

We houden het op een enkel rondje langs alle groente en fruit stalletjes, in deze brandende zon, als we bij de kleding aankomen. Hier en daar moet er nog een combinatie gemaakt worden met eerder veroverde kledingstukken. Grappig is, dat ik hier vorig jaar nog heb staan afdingen en hem later een euro meer betaalde dan de gevraagde prijs, met een zeer verbaast gezicht als beloning.

Amstel Gold Race dames. Waar Wiebes te vroeg gaat juichen en Marianne Vos haar de winst afsnoept.

Nu de Amstel Gold Race. heren.... M v/d P? Nee, Pidcock

Rio-Mar 24

Het is hier heerlijk weer 22 graden en ik geloof dat jullie in Nederland ook kunnen genieten van een paar dagen terrasweer. Gelukkig maar, want soms voel ik mij bezwaard om de weersomstandigheden van hier weer te geven.

Vanmiddag maken we een wandeling langs de Molinell. Waar de Spaanse Margrieten lustig staan te bloeien, ondanks de droogte hier.  De rivier stroomt hier de zee in. Nu moet je je bij dat stromen, ook weer niet teveel voorstellen, want op het moment staat het water stil. Dit natuurlijk allemaal door het grote water tekort in heel Spanje. Alles staat droog, kurk droog. 

Dit heeft tot gevolg dat het vissen in de Rio Molinell ook niet echt aan te raden is, want het water staat dus stil en is ronduit smerig te noemen. 

Sommige visstekken zijn echt aan vervanging toe en daar wordt ook door de vereniging toezicht op gehouden. Vissen voor toeristen is niet toegestaan. Men moet ingezetenen zijn en ingeschreven staan bij de vereniging. Staat op het bord te lezen. La Caracola vertaal ik maar even in "De Schelp."

Dan opeens, stuiten we op een, voor ons, onduidelijk bouwsel. Vissen kun je hier niet, tenzij je een lange hengel hebt, maar dan zie je weer niks. Het heeft met de visvereniging te maken, want er staat "Zona de Pesaje" Pesaje = Pescador...(vis) het zal wel Catalaans zijn, toch?

Nu zit er op een Android telefoon een prachtige optie. Maak een foto van een tekst en Google foto kan dan die tekst voor jou vertalen. "Zona de Pesaje" betekent gewoon "Weeggebied." Natuurlijk worden er hier, in betere dagen, viswedstrijden gehouden en ja, die vissen moeten dan gewogen worden om te kunnen bepalen wie de wedstrijd heeft gewonnen, Claro.